(SeaPRwire) – មុនពេលមានបណ្ដាញសង្គម មានពាក្យចចាមអារ៉ាម។ យូរមុនពេលធ្វីត (tweets) អាចផ្ដួលកេរ្តិ៍ឈ្មោះ ពាក្យខ្សឹបខ្សៀវបានបំពេញការងារយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ—ជួនកាលមានភាពត្រឹមត្រូវដែលអាចសម្លាប់បាន។ ពាក្យចចាមអារ៉ាមបានជំរុញឱ្យមានភាពវឹកវរនៃ Salem Witch Trials ហើយបានក្លាយជាខ្លឹមសាររងនៃរឿងនិទានជាច្រើនដែលអំពើអាក្រក់បិទបាំងភាពពុករលួយខាងសីលធម៌។ ប៉ុន្តែពាក្យចចាមអារ៉ាមក៏ជាខ្សែជីវិតផងដែរ ដោយជំរុញការតស៊ូ បង្រួបបង្រួមសហគមន៍ និងប្រមូលការគាំទ្រសម្រាប់ចលនាយុត្តិធម៌សង្គមទូទាំងពិភពលោក។
តាមប្រវត្តិសាស្ត្រ ពាក្យចចាមអារ៉ាមគឺជាកាវសង្គមផង និងជាថ្នាំពុលផង។ ហើយវាក៏មានទិដ្ឋភាពសាមញ្ញជាងនេះទៅទៀតដែរ—ជាប្រធានបទនៃការសន្ទនាប្រចាំថ្ងៃធម្មតារបស់យើង។ តាមការប៉ាន់ស្មានខ្លះ ការសន្ទនារបស់យើងជាង 65% គឺនិយាយអំពីមនុស្សផ្សេងទៀត។ រឿងរ៉ាវដែលយើងនិយាយអំពីអ្នកដទៃជួយបង្កើនភាពរស់រវើកក្នុងជីវិតដែលគួរឱ្យធុញទ្រាន់។ នេះពន្យល់ពីមូលហេតុដែល Page Six ទាក់ទាញអ្នកអាន 21 លាននាក់ក្នុងមួយខែ ឬមូលហេតុដែលមនុស្សជំនាន់វ័យក្មេងទាំងមូល (រួមទាំងខ្ញុំផង) បានបំប៉នខ្លួនឯងដោយរឿងរ៉ាវសោកនាដកម្មរបស់ Gossip Girl។
ការពិតដែលថាយើងទាំងអស់គ្នានិយាយដើមច្រើនដូច្នេះ—គឺជាភាពផ្ទុយគ្នាដែលលាក់បាំងក្នុងទីវាលចំហ៖ តើយើងផ្សព្វផ្សាយព័ត៌មានរសើបដោយសេរីបែបនេះដោយរបៀបណា ជាញឹកញាប់អំពីមនុស្សដែលយើងស្គាល់ ដោយមិនឱ្យប្រធានបទនៃការនិយាយដើមរបស់យើងដឹងនោះ? ក្នុងអត្ថបទមួយដែលបានចេញផ្សាយថ្មីៗនេះក្នុង Nature Human Behaviour យើងបានរកឃើញចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ។
ដំបូងយើងពិចារណាអំពីវិសាលភាពនៃបញ្ហា។ ប្រសិនបើអ្នកចង់ទស្សន៍ទាយថាព័ត៌មាននឹងរីករាលដាលទៅណា អ្នកត្រូវប៉ាន់ស្មានថាវាអាចផ្លាស់ទីឆ្លងកាត់បណ្ដាញសង្គមរបស់អ្នកដោយរបៀបណា—មិនត្រឹមតែក្នុងចំណោមមិត្តភក្តិរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែមិត្តភក្តិរបស់មិត្តភក្តិរបស់អ្នកផងដែរ។ បណ្ដាញសង្គមជាធម្មតារួមបញ្ចូលមនុស្សរាប់រយនាក់ ដោយមានការតភ្ជាប់រាប់ម៉ឺនអាចកើតមាន។ ដើម្បីទស្សន៍ទាយថាពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយអាចធ្វើដំណើរទៅណា អ្នកត្រូវគណនាថាវាអាចធ្វើដំណើរតាមផ្លូវណាមួយក្នុងចំណោមផ្លូវជាច្រើន។ នោះគឺជាបរិមាណគណិតវិទ្យាផ្លូវចិត្តដ៏គួរឱ្យភ្ញាក់ផ្អើល។ ហើយទោះជាយ៉ាងណា មនុស្សហាក់ដូចជាធ្វើវាបានយ៉ាងងាយស្រួលមុននឹងឱ្យពាក្យចចាមអារ៉ាមលេចចេញ។
ដោយចាប់អារម្មណ៍នឹងល្បែងផ្គុំរូបនេះ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវរបស់ខ្ញុំនៅ Brown University ដែលដឹកនាំដោយនិស្សិតថ្នាក់បណ្ឌិត Alice Xia បានធ្វើការសិក្សាមួយចំនួនដើម្បីស្វែងយល់ពីរបៀបដែលមនុស្សសម្រេចបានស្នាដៃដ៏គួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍នេះ។
យើងបានចាប់ផ្ដើមដោយរៀបចំការពិសោធន៍មន្ទីរពិសោធន៍មួយចំនួនដោយប្រើបណ្ដាញសង្គមតូចៗដែលបង្កើតឡើង។ អ្នកចូលរួមបានមើលគូមនុស្សធ្វើអន្តរកម្ម—អន្តរកម្មនីមួយៗតំណាងឱ្យមិត្តភាព—ហើយបានប្រមូលផ្ដុំគ្នាជាផែនទីផ្លូវចិត្តនៃបណ្ដាញនោះ ស្រដៀងនឹងរបៀបដែលយើងភ្ជាប់ផ្លូវផ្សេងៗគ្នាដើម្បីគូរផែនទីសង្កាត់ទាំងមូល។ នៅពេលដែលមនុស្សបានប្រមូលព័ត៌មានអំពីអ្នកណាជាមិត្តនឹងអ្នកណា ពួកគេចាប់ផ្ដើមទាញសេចក្តីសន្និដ្ឋានថាអ្នកណាមានទំនាក់ទំនងល្អ អ្នកណានៅដាច់ឆ្ងាយ និងអ្នកណាត្រូវបានគេចូលចិត្តនិងល្បីល្បាញ។
បន្ទាប់មក យើងបានស្នើឱ្យអ្នកចូលរួមចែករំលែកព័ត៌មានជាមួយអ្នកដទៃដោយមិនឱ្យវាទៅដល់គោលដៅនៃការនិយាយដើមនេះ។ អ្វីដែលយើងបានរកឃើញគឺគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍។ មនុស្សបានតាមដានលក្ខណៈសំខាន់ៗពីរនៃបណ្ដាញដែលមិនអាចមើលឃើញដោយផ្ទាល់។ ទីមួយ ពួកគេបានកត់សម្គាល់ថាគោលដៅនៅឆ្ងាយប៉ុនណាពីដៃគូសន្ទនារបស់ពួកគេ។ ទីពីរ ពួកគេបានយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើប្រជាប្រិយភាពរបស់ដៃគូសន្ទនារបស់ពួកគេ។ អ្នកចូលរួមបាននិយាយដើមតិចបំផុតជាមួយមនុស្សដែលនៅជិតគោលដៅ—ជាពិសេសប្រសិនបើពួកគេមានប្រជាប្រិយភាព—ហើយនិយាយដើមច្រើនបំផុតជាមួយអ្នកដែលមានប្រជាប្រិយភាពផង និងមានចម្ងាយសង្គមពីគោលដៅផង។ និយាយម្យ៉ាងទៀត មនុស្សបានប្រើប្រជាប្រិយភាពនិងចម្ងាយដោយវិចារណញាណដើម្បីគណនាថាពាក្យចចាមអារ៉ាមអាចរីករាលដាលទៅណា។
ការស្រាវជ្រាវរបស់យើងឆ្លុះបញ្ចាំងពីរបៀបដែលពាក្យចចាមអារ៉ាមដំណើរការក្នុងបណ្ដាញដែលមានទំហំតូចគួរសម។ តើមានអ្វីកើតឡើងក្នុងពិភពពិតដែលមានមនុស្សរាប់រយនាក់ក្នុងបណ្ដាញមួយ? ក្នុងធម្មជាតិ វាស្ទើរតែមិនអាចទៅរួចទេក្នុងការដឹងពីទំនាក់ទំនងទាំងអស់ជុំវិញខ្លួនអ្នក ហើយការតាមដានថាពាក្យចចាមអារ៉ាមអាចធ្វើដំណើរដោយរបៀបណាក្លាយជាបញ្ហាប្រឈមផ្នែកការយល់ដឹងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ ក្នុងថ្នាក់និស្សិតឆ្នាំទីមួយរបស់ Brown University យើងបានកត់ត្រាថាអ្នកណាជាមិត្តនឹងអ្នកណា ហើយបន្ទាប់មកបានសួរសិស្សឱ្យទាយថាមិត្តភក្តិណាខ្លះអាចឮពាក្យចចាមអារ៉ាមមួយអាស្រ័យលើប្រភពដើមរបស់វា។ ទោះបីជាក្នុងបណ្ដាញធំៗក្នុងពិភពពិតទាំងនេះក៏ដោយ សិស្សបានបង្កើតផែនទីផ្លូវចិត្តដែលចាប់យកលក្ខណៈសំខាន់ៗពីរគឺ៖ ប្រជាប្រិយភាពរបស់នរណាម្នាក់និងចម្ងាយរបស់ពួកគេពីគោលដៅនៃពាក្យចចាមអារ៉ាម។ ផែនទីផ្លូវចិត្តទាំងនេះបានជួយពួកគេប៉ាន់ស្មានថាពាក្យចចាមអារ៉ាមទំនងជារីករាលដាលទៅណា។
វាអាចហាក់ដូចជាការខិតខំច្រើនដើម្បីកុំឱ្យពាក្យចចាមអារ៉ាមធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃខុស ប៉ុន្តែតម្លៃនៃការធ្វើខុសគឺខ្ពស់។ ខ្ញុំទើបតែអានប្រលោមលោក House of Mirth របស់ Edith Wharton ចប់ ដែលកេរ្តិ៍ឈ្មោះជារូបិយប័ណ្ណហើយពាក្យចចាមអារ៉ាមជាវីរបុរសដែលមិនបានលើកតម្កើង ដែលអនុវត្តច្បាប់ដ៏តឹងរ៉ឹងនៃសង្គមជាន់ខ្ពស់ញូវយ៉ក ខណៈពេលបំផ្លាញវីរនារីដែលមិនគោរពច្បាប់របស់ខ្លួន គឺ Lily Bart។ Lily គឺជារឿងប្រៀបប្រដូចមួយសម្រាប់របៀបដែលជីវិតអាចត្រូវបានបំផ្លាញដោយពាក្យចចាមអារ៉ាមនៅពីក្រោយខ្នងប្រសិនបើអ្នកមិននាំមុខការនិយាយដើមគេ។ សមត្ថភាពក្នុងការនិយាយដើមប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាពនិងភាពត្រឹមត្រូវបែបនេះគឺជាភស្តុតាងនៃភាពទំនើបនៃចិត្ត—ជាលក្ខណៈពិសេស មិនមែនជាកំហុសទេ។
ពាក្យចចាមអារ៉ាម ទោះបីជាមានការរិះគន់អាក្រក់យ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏មិនមែនជាចំណុចខ្វះខាតនៃចរិតលក្ខណៈដែរ។ ផ្ទុយទៅវិញ វាជាឧបករណ៍យល់ដឹងដ៏មានឥទ្ធិពលដែលអនុញ្ញាតឱ្យចិត្តរបស់យើងវាយតម្លៃហានិភ័យសង្គមដូចជាមេអុក ដោយគិតច្រើនជំហានទៅមុខ។ ហេតុដូច្នេះហើយ យើងត្រូវបញ្ឈប់ការចាត់ទុកពាក្យចចាមអារ៉ាមថាជាការបរាជ័យខាងសីលធម៌ ហើយចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់វាថាជាទម្រង់នៃបញ្ញាសង្គម ជាជំនាញដ៏សំខាន់សម្រាប់ការគ្រប់គ្រងទំនាក់ទំនង កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងលំហូរព័ត៌មានក្នុងពិភពលោកសម័យទំនើបរបស់យើង។ ការនិយាយដើមប្រកបដោយប្រាជ្ញាមិនមែនគ្រាន់តែឆ្លាតជាងអ្វីដែលយើងគិតនោះទេ—វាចាំបាច់សម្រាប់ការរស់រានមានជីវិតក្នុងសង្គម។
អត្ថបទនេះត្រូវបានផ្តល់ជូនដោយអ្នកផ្គត់ផ្គង់មាតិកាដែលទីបញ្ចូល។ SeaPRwire (https://www.seaprwire.com/) មិនមានការធានា ឬ បញ្ចេញកំណត់ណាមួយ។
ប្រភេទ: ព័ត៌មានប្រចាំថ្ងៃ, ព័ត៌មានសំខាន់
SeaPRwire ផ្តល់សេវាកម្មផ្សាយពាណិជ្ជកម្មសារព័ត៌មានសកលសម្រាប់ក្រុមហ៊ុន និងស្ថាប័ន ដែលមានការចូលដំណើរការនៅលើបណ្ដាញមេឌៀជាង 6,500 បណ្ដាញ ប័ណ្ណប្រតិភូ 86,000 និងអ្នកសារព័ត៌មានជាង 350 លាន។ SeaPRwire គាំទ្រការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មជាសារព័ត៌មានជាភាសាអង់គ្លេស ជប៉ុន ហ្រ្វាំង គូរី ហ្វ្រេនច រ៉ុស អ៊ីនដូនេស៊ី ម៉ាឡេស៊ី វៀតណាម ចិន និងភាសាផ្សេងទៀត។